Dagboek #1 – Afscheid
Afscheid nemen, al is het voor heel even, is nooit fijn. Afscheid van je familie, vrienden, huisdieren en leven.
Wanneer je op reis gaat, hoort afscheid nemen er (helaas) maar al te vaak bij.
10 DAYS COUNTDOWN
Het is nu zondag 15 september, morgen is het mijn verjaardag, maar om het gemakkelijk te maken hebben wij thuis een ‘verjaardag/ afscheid’ feest georganiseerd voor de familie.
Normaal hou ik echt heel veel van mijn verjaardag, ik ben echt het soort meisje dat ieder jaar niet kan wachten tot dé dag van het jaar; mijn verjaardag, maar dit jaar voelde het totaal anders. Dit jaar stond mijn verjaardag namelijk niet in het teken van een jaar ouder worden, maar in het teken van mijn nieuwe levensjaar spenderen aan de wereld rond te reizen, samen met mijn vriend.
Doordat ik al eerder een halfjaar stage heb gelopen in Londen en 5 maanden heb gewoond in Amsterdam, was ik me er vooraf erg van bewust hoe belangrijk het is om afscheid te nemen van je dierbaren. Maar ondanks deze bewustheid bleef het natuurlijk moeilijk. Want hoe raar is het om afscheid te nemen van mensen die je graag om je heen hebt.
“Deze verjaardag stond in het teken van de wereld rond te reizen.”
De hele verjaardag ging voor mij voorbij als een vaag. Ik was zo gelukkig met alle lieve mensen om mij heen, die ons nog graag een keer wilde zien en vertellen hoe gaaf ze het vonden dat wij op reis gingen. Dit was zo mooi om mee te maken, dat de dag eigenlijk veel te snel ging. Des te dichterbij we bij het moment van afscheid nemen kwamen, des te onrustiger ik werd. Gelukkig ging iedereen verspreid over de dag naar huis, waardoor het voor mij des te makkelijker was om persoonlijk nog een momentje te pakken. Als laatste gingen mijn opa en oma naar huis, aangezien zij al op leeftijd zijn, wilde ik graag nog wat vertellen. Met tranen in mijn ogen hebben we afscheid genomen en afgesproken dat ‘wat er ook gebeurt’, ik mijn hart zou volgen en op dat moment te beslissen wat te doen. Niet alleen was dit voor mij heel fijn om uit te spreken, maar ook voor mijn opa en oma.
Volgens mij is het zo belangrijk om goed afscheid te nemen van je dierbaren, je weet maar nooit wat er in een jaar kan veranderen. Ook al is afscheid nemen soms zwaar, probeer het toch zo goed mogelijk te doen en spreek uit wat je dwars zit, dit is namelijk niet alleen een opluchting voor jou, maar ook voor de mensen waar je van houdt.
Misschien vind je dit ook leuk!
Dagboek #2 Writing with a view
WRITING WITH A VIEWOp dit moment heb ik even een ‘schrijvers-block’. Ik weet niet of bloggers dat ook kunnen hebben en ik weet überhaupt al niet of ik mijzelf een blogger mag noemen. Maar toch, blijft het feit, dat ik niet weet wat ik moet schrijven. Aangezien ik via...